Άνοιξη έρωτας...

Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα
Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μες στ' άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο.

Eλύτης

Απανθίσματα...

Μέσα σε μια άνοιξη που αγωνίζεται να έρθει και να ριζώσει οι ασθήσεις χάνονται σε κύκλους πολύχρωμους μέσα στον κόσμο του έρωτα και της επιθυμίας. Χορεύουν πότε πότε, κι άλλοτε ξεκουράζονται μέσα σε κήπους ονειρικούς. Ανάσες, ψίθυροι όλα μπερδεμένα στον μαγικό χορό που στήνει η εποχή. Αφουγκράσου... ίσως ακούσεις τα θροίσματα της...

Καλοκαιρινές αναμνήσεις...

Δυο μάτια πιο μεγάλα από τη θάλασσα. Εσύ.
Ουρανός, Καλοκαίρι, και η καρδιά σου με μίσχο
την αγάπη μου.


Ράγισε η μάσκα τ' Αυγούστου, γεννηθήκαμε.

Η νύχτα στάθηκε καλή μητέρα. Πλησίασες,
εγώ κι εσύ, ο ουρανός έσκυψε, με φίλησες,
ένα αστέρι κρυφοκοίταζε.

Πάμε μέσα είπες.

Το πρωί, τα χείλη μου είχαν τη γεύση,
μιας νύχτας καλοκαιριού μαζί σου.
Χαμογέλασες, κατάλαβα,
αιθρία πριν την καταιγίδα.

Το μεσημέρι έφυγες.

Η θάλασσα μίκραινε, όλο μίκραινε, το μπαλκόνι
ώσπου έγινε δυο μάτια που χάθηκαν.
Τα άλλα στη θέση τους, το καλοκαίρι,
το μπαλκόνι, ο ουρανός.

Άπλωσε τα χέρια στο όνειρο

Άνοιξε τα μάτια σου και κοίτα με,
λόγια δε θα βρεις γι αυτά που νιώθεις,
μη μιλάς για αγάπη και για έρωτα,
τέλειωσαν οι λέξεις, δεν το νιώθεις;

Γέλα δυνατά να μας ακούσουνε,
άσε δυο σημάδια στον λαιμό μου,
γείρε και στο στήθος μου ακούμπησε,
πάρε τον κρυφό τον στεναγμό μου.

Άπλωσε τα χέρια σου στο σώμα μου,
κάψε ως τα βάθη το κορμί μου,
φέρε τ' άγια χείλη σου στο στόμα μου
σου χαρίζω απόψε την ψυχή μου.

Άπλωσε τα χέρια σου στο σώμα μου,
γράψε τ' όνομά σου στην καρδιά μου,
πρόσωπο με πρόσωπο ό,τι ζήσουμε,
πάρε για να πιεις απ' την ματιά μου.

Δώσ' μου ένα δώρο, χαμογέλασε
κράτα μ' απαλά στα δυο σου χέρια,
κι ύστερα μαζί ας ταξιδέψουμε,
λίγο χαμηλότερα απ' τα αστέρια...

Ταξίδεψε με

Ταξίδεψε με όπου θες εσύ εγώ θ’ ακολουθώ τα βήματα σου. θα σε σκεπάζω στην βροχή προστάτης και σύντροφος σιμά σου. Φτερά χελιδονιού θα έχω και μια καρδιά μικρού παιδιού, κάθε τι που με πονά θ ‘αντέχω και τις πληγές ενός πρόωρου καιρού. Μα όπου κι αν είσαι θα ‘μαι εδώ το αύριο το ξέρω πώς ζυγώνει, μετέωρο το βήμα μου κι αργό ανάστημα ψηλό ορθώνει. Ταξίδεψε με σε μια γωνιά της γης σ’ ένα μέρος που υπάρχει στα όνειρα σου, κρασί , φιλί , στις νύχτες της σιωπής κορμί μου , που αγγίζει την σκιά σου. Φεγγάρι μακρινό μου θα ‘σαι και στυλοβάτης σε μια γη π’ ακροβατεί στην αγκαλιά μου θα κοιμάσαι το κορμί σου φως , και ο ήλιος φιλί.

Έρωτας άνοιξη...

Ήρθες με τα πρώτα χελιδόνια... Άνοιξη εσύ παντοτινή. Κάποιοι σε γνωρίσαν στα σαλόνια κάποιοι σε μια πέτρινη αυλή. Έρωτα σ' ονόμασαν για την ιστορία κι όσοι σ' εξαγόρασαν χάσαν την ουσία. Όσοι σε ξεγράψανε βούλιαξαν στο δάκρυ την καρδιά τους πάψανε κι έμειναν στην άκρη.
Έρωτα σ' ονόμασαν τρελό μα εγώ σε είπα γιατρικό. Ήρθες και χρωμάτισες το αίμα κι έσταξες το μέλι στα φιλιά κάποιοι σε φυλάκισαν στο βλέμμα κάποιοι δεν σε βρήκαν πουθενά.Έρωτα σ' ονόμασαν για την ιστορία κι όσοι σ' εξαγόρασαν χάσαν την ουσία. Όσοι σε ξεγράψανε βούλιαξαν στο δάκρυ την καρδιά τους πάψανε κι έμειναν στην άκρη.
Έρωτα σ' ονόμασαν τρελό μα εγώ σε είπα γιατρικό...