Περπατώντας με ένα Σύννεφο

Γνωρίζω για σένα μόνο όσα απαίτησα και όσα αρκέστηκες να μοιραστείς μαζί μου. Η εικόνα του προσώπου σου μου είναι θολή, αλλά ποτέ δε δοκίμασα να αλλάξω το βηματισμό μου δίπλα σου για να σε κοιτάξω στα μάτια. Ούτε να κοντοσταθώ στο πλάι σου και να περάσω τα μαλλιά σου πίσω από το αριστερό σου αυτί. Μεταξύ μας αυτό μπορεί να μην έγινε, επειδή περίμενα πότε θα κάνεις εσύ αυτή την κίνηση. Ξέρεις πόσο λατρεύω το σπάσιμο του καρπού σου που συνοδεύει το μάζεμα των μαλλιών σου πίσω από το αυτί σου. Και το ντροπαλό σου χαμόγελο που σχεδόν αγγίζει το λακκάκι του λαιμού σου, καθώς σκύβεις για να κρυφτείς από τα πειράγματά μου.
Έχουμε περπατήσει τόσο πολύ πλάι πλάι που μπορώ να προβλέψω την κάθε σου κίνηση. Τον τρόπο με τον οποίο θα ελιχθείς ανάμεσα στα εμπόδια που θα φέρει ο δρόμος ή θα σου βάλω εγώ με την αφέλεια μου. Ξέρω πότε θα νιώσεις την ανάγκη να ποτίσεις τα σπλάχνα σου με νερό και πώς θα εκφράσεις τον κορεσμό της δίψας σου βγάζοντας τον πιο σύντομο και γλυκό αναστεναγμό. Ξέρω πότε θα απλώσεις πάνω σου τη μάλλινη ζακέτα και πότε θα την πετάξεις μακριά ανακουφίζοντας το δέρμα και τα πνευμόνια σου.

Θα μου ζητήσεις να ξαποστάσουμε μετά από λίγο και δε θα σου το αρνηθώ. Αντίθετα μάλιστα θα στρώσω το ρούχο μου στο χώμα για να μη λερωθείς. Και θα σου σιγοτραγουδήσω το αγαπημένο σου τραγούδι καθώς πέφτει ο ρυθμός της αναπνοής σου. Ξέρω ότι δε θα σχολιάσεις το φάλτσο της φωνής μου, αλλά θα χαμογελάσεις από την αμηχανία που ρίχνει στα μάτια η αμφιβολία της ανεπιβεβαίωτης αγάπης. Γνωρίζεις πως δε μου αρέσει να τραγουδώ και ότι το κάνω μόνο για σένα. Θα ακουμπήσεις τα δυο σου δάχτυλα στα χείλια μου και θα μου πιάσεις το χέρι. Θα απελευθερώσω τα χείλια μου και θα σε απειλήσω λέγοντας σου πως ο δίσκος έχει άλλα δέκα τραγούδια. Θα γελάσεις δυνατά τινάζοντας πίσω τα μαλλιά σου και κοιτώντας τα ολόλευκα σύννεφα που δίχως σταματημό συνεχίζουν τη δική τους πορεία.

Θα σταματήσω να περπατάω, μόνο όταν κουραστείς, διψάσεις, ή αποφασίσεις ότι δεν επιθυμείς πλέον να συγχρονίζουμε τα βήματα μας στο ίδιο μονοπάτι. Συνεχίζω ύστερα από τόσα χιλιόμετρα που αφήσαμε πίσω μας να απορώ με το σύννεφο που καλύπτει το πρόσωπο σου. Γνωρίζω για σένα όλα όσα απαίτησα και αυτά τελικά είναι λίγα.



Πηγή: Διαδύκτιο