28.4.08

Έρωτας....



Όταν τα κίτρινα φύλλα πέφτουν στη γη και τη σκεπάζουν με στοργή, όταν η νιφάδα του χιονιού το χώμα τρυφερά αγγίζει και τις ατέλειές του κρύβει, όταν η σταγόνα της βροχής χαϊδεύει απαλά το ρόδο κι αυτό ευωδιάζει και λάμπει, όταν μετά από τη βροχή το ουράνιο τόξο φιλά τη γη κι αυτή του προσφέρει το πιο γλυκό της χαμόγελο, όταν τα πουλιά πονούν και δακρύζουν και στην πλάση χαρίζουν το πιο μελωδικό τραγούδι τους, όταν ο ήλιος πριν πέσει στη δύση αγκαλιάζει τη θάλασσα κι αυτή κοκκινίζει, όταν το φεγγάρι λέει γλυκόλογα στη νύχτα και τη φωτίζει, όταν τα κύματα ηρεμούν τα μάτια σου μόλις δουν αυτό είναι έρωτας.

27.4.08

Το πρώτο υφάδι



Είναι μια εποχή που μοιάζει αδύνατο να περιγράψω αυτά που συμβαίνουν μέσα μου. Με λόγια. Στην ζωγραφική είχα πάντα μεγαλύτερη ευκολία. Κι αισθάνομαι την ατμόσφαιρα σκοτεινή, πρέπει οπωσδήποτε να βρω κάποιο φως. Κεριά...

Φαντάστηκα τους δημιουργούς σ’ ένα κοινό χώρο και χρόνο. Δίπλα μου εδώ, σήμερα. Ταυτόχρονα τόσο μακριά, τόσο μετά. Διαχρονικοί κι αγωνιστές από τη φύση τους δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να προσαρμοστούν.

Ελπίζω...