όταν τα χείλια σου ανακαλύπτουν
τις αλλεπάληλες επιφάνειες που σώρευσαν
οι καιροί.
Μα έπειτα δεν σου φτάνει.
Eπειτα θες να βρεις όλες τις μικρές φλέβες
καθώς απλώνονται κάτω απ' το δέρμα
να βρεις όλα τα τραγούδια που δεν ειπώθηκαν
όλες τις μνήμες που ταξίδεψαν
στα λεπτά μονόξυλα
των στιγμών.
Θέλουμε πιο πολλά
τα θέλαμε όλα.
Δεν γινόταν αλλιώς.
O,τι μας έφτανε χτες
για σήμερα ήταν λίγο.
O,τι μας γέμιζε χτες
ήθελε κι άλλο σήμερα να μη χαθεί.
(«Μεγάλο γράμμα», VI, 17)
Τίτος Πατρίκιος
3 σχόλια:
Ωραίο το blog σου, μυστηριώδες και σέξι! Μου άρεσε εξαρχής ο τίτλος, μια και ο Υφαντόκοσμος είναι από τα αγαπημένα μου μυθιστορήματα. Όταν μπήκα μέσα στο blog το βρήκα εξίσου καλό! Ελπίζω να μην κρύβονται μέσα στις σκιές και οι δύο νεκροζώντανες εκτοπλασματικές καυλιάρες αδελφές της Ιμακολάτας...
Βλέπω πάντως ότι blog όπως το δικό σου και "Του πόθου τα αγρίμια", που προωθούν το γυμνό, τον έρωτα και το σεξ όχι μόνο για αυτό που είναι, αλλά βλέποντας και την τέχνη, την υπέρτατη τέχνη που κρύβεται μέσα σε αυτά, μαζί με λογοτεχνικά διαμάντια που τα συνοδεύουν, κάνουν εξαιρετική δουλειά... μπράβο...
Ευχαριστω για τα καλα λογια.
Δημοσίευση σχολίου