Ο Υφαντοκοσμος ειναι ενας κοσμος φαντασιας,ελπιδας και ονειρου. Μια κιβωτος αγαπης μεσα στο συμπαν, που ζει μεσα στο υφαδι ενος παραξενου χαλιου βυθισμενος στο ληθαργο. Θα αφυπνιστει μονο οταν η αγαπη ξυπνησει ξανα...
28.7.09
Η νύχτα στο νησί
Ολη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου
κοντά στη θάλασσα, στο νησί.
Ήσουν άγρια και γλυκιά ανάμεσα
στην ηδονή και στον ύπνο
ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό.
Πάμπλο Νερούντα
19.7.09
H μπαλάντα των ουρί
16.7.09
Tal vez no ser es ser
Ίσως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ να είσαι,
Χωρίς να πας να κόψεις το μεσημέρι
Σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς
Πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στους πλίνθους,
Χωρίς εκείνο το φως που κρατάς στο χέρι
Που ίσως άλλοι δε θα δουν να χρυσίζει,
Που ίσως κανείς δεν έμαθε ότι βλασταίνει
Σαν την κόκκινη καταγωγή του τριαντάφυλλου,
Χωρίς εσύ να είσαι, επιτέλους, χωρίς να έρθεις
Απότομη, ερεθιστική, να γνωρίσεις τη ζωή μου,
Καταιγίδα από ροδώνα, σιτάρι του ανέμου,
Και από τότε είμαι, γιατί εσύ είσαι,
Και από τότε είσαι, είμαι και είμαστε,
Και για χάρη του έρωτα θα είμαι, θα είσαι, θα είμαστε.
PABLO NERUDA
9.7.09
Ερωτικό VII
Σαν δελφινάγγελος ξεπρόβαλες,
απ'του φωτοδότη σου,την ιερή μήτρα..
Λουσμένη απ'το φεγγαρόφωτο,
που τις παρειές σου γλυκά χάιδευε
όταν γύρω απλώνονταν οι σιωπές,
Και από της θάλασσας την αρμύρα,
που 'παίζε ντόμινο,
με τις πτυχές του κορμιού σου..
Στα μαλλιά σου,
τα πλεγμένα κοράλλια
μοιάζαν με γη της επαγγελίας..
Στη φωτεινή σου ματιά,
είχες φορεμένη την ελπίδα
και στα χέρια σου,
κρατούσες των μικρών παιδιών,
τα ζαχαρένια όνειρα..
Η καρδιά σου,
άτακτα χτυπούσε στο στήθος σου
και τ' άλικα χείλη σου
μοίραζαν τρυφερά χαμόγελα,
καθώς ξόρκιζαν τις λύπες
μέσα απ'τις καυτές στάλες των δακρύων σου...
Ρόδα στο πέρασμά σου
και μουσικές υψώθηκαν..
Ολόγυμνες ψυχές γύρω σου,
χορό θεσπέσιο σέρνουν..
Σε κάλεσα μ'ενα τραγούδι,
με τα χρώματα της γλυκιάς χαραυγής σε έντυσα
Και με των πουλιών το πρωινό κελάδημα,
σε ονόμασα αγάπη..
Σαγηνεύοντας τον καιρό απ'τις ακμές του
επιμελώς με πλησίασες..
Τον κόκκινο μανδύα σου
ασπίδα άπλωσες στην ψυχή μου,
Και με το υγρό σου χαμόγελο,
-αντίδωρο στα χέρια μου-
τον κόσμο καλοσώρισες μαζί μου...
Του Νίκου Περάκη
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)