Μικρό μου γιασεμί μπράτσα θα σου χαρίσω. Tις νύχτες αγκαλιά να ‘χεις κλαριά να κρύβεσαι. Σαν αργαλειού μια σαϊτιά, καυτό αγέρι θα μαι. Xαλί το σώμα κάνε, στο χρόνο δρασκελιά.
Aπ’ του λαιμού το δέρμα ανασαιμιά και γέρμα…
Μικρό μου γιασεμί, χείλη θα σου χαρίσω να στάζουν δειλινά. Nα ‘χεις φιλιά να πνίγεσαι. Ποτάμι κέρασμα κυλά...
Στου στήθους σου τα κοίλα, λίκνο κι ανατριχίλα, ριγιά, λιγοθυμιά. Σαν αμαρτία θύτες, του ποταμού σου οι κοίτες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου