16.3.10

Τo άθικτο κρεβάτι



Έστρωσα το κρεβάτι χθες το βράδυ.
Σεντόνια αραχνούφαντα,
μαξιλαροθήκες δαντελένιες
χνουδωτά μαξιλάρια από στάχτη.
Σήμερα το πρωί δίπλωσα τα σεντόνια
ανέπαφα,ατσαλάκωτα
και τακτικά τα στοίβαξα και πάλι.
Μόνο στο πάτωμα είδα να διαγράφονται στην σκόνη
τα ίχνη των ποδιών σου.
Γιατί κάποτε η απουσία βαθουλώνει τις σκιές
και ότι λείπει είναι αυτό που μένει.

9.3.10

Εθελουσία οδός



... αν ότι ποτίζει την ψυχή
χυνότανε στη γη
κόλασες θα φυτρώνανε
με φύλλα παραδείσου
τα πάθη θα θηλάζανε
ότι γεννάει ζωή
κι οι άγγελοι θα δίψαγαν
την πίκρα της αβύσσου...



Μουσική Νότη Μαυρουδή
Διαβάζουν οι: Μαρίνος Διώτης, Γ. Ποταμίτης, Βίκυ Δραγουμανιώτη

5.3.10

Κοιμισμένος άντρας



Σε ποιο βάθος βρίσκεσαι, πόσο κάτω?
Να ένα ροζμαρί που έκλεψα στη βόλτα μου
και η πρώτη πασχαλιά της πλατείας.

Τ΄ αφήνω στο πάπλωμα.

Μιλάς στα όνειρά σου.Είμαι η παλλίροια που χτυπά,
δική μου είναι η ακτή.

Γεύση της θάλασσας, παλμός της καρδιάς μου.

Μη μ΄ αφήνεις, μη μ΄ αφήνεις.

Βουτάω από κάτω
εσύ σκληραίνεις στο στόμα μου.
Θα είσαι βαθιά μέσα μου όταν ξυπνήσεις,
ο παλμός σου δικός μου.

Κύμα που ιππεύω,
θα πάρω τα πάντα πρίν σπάσεις.

Πώλα Μήχαν/Δουβλίνο 1955