18.7.10

Η πραγματικότητα δεν υπάρχει



Μιλάει στον πληθυντικό. Ύστερα από τέτοιους ενικούς των ματιών. Της ψυχής, των κορμιών. Υστερα από τέτοιο ξεγύμνωμα ζωής, ένα παλτό. Του Γκόγκολ. Θα πάρετε κάτι; Το αριστερό χέρι ελαφρά λυγισμένο πίσω απ' την πλάτη, χορογραφία επιμελώς δουλεμένη. Πιστοποιημένη ευγένεια. Με τίτλο σπουδών. Τα δάκτυλα είναι σφιγμένα σε μπουνιά. Μικρά δάκτυλα· σαν παιδικές μελωδίες. Το γλυπτό του αγκώνα πανίσχυρο. Τι μπίρα;
Αν αφαιρέσεις τα μαλλιά, το πρόσωπο θυμίζει μάσκα. Αρχαία. Μια ηρωίδα του Αισχύλου σε κατ' οίκον περιορισμό. Δεν με γνωρίζει. Θέλετε τοστ; Οχι. Εσένα ήθελα. Εχω ταλέντο στις τραγωδίες. Θυμάσαι;

Καθώς απομακρύνεται, σηκώνεται λίγο κύμα. Η μια πλευρά της χοροπηδάει, η άλλη πλέει. Μισός κύκνος, μισός βάτραχος. Μπορώ να μιλήσω και στη γλώσσα της: βρεκεκέξ κουάξ κουάξ. Στο μαγαζί μπαίνει η θάλασσα. Των θαυμάτων που δεν συντελέστηκαν. Διακινδυνεύω την αρτιμέλειά μου περιμένοντας να μεταμορφωθεί. Αδικα. Η σύνταξη στην αγάπη ήταν πάντα αναπηρική.

Στην ταινία του Βέντερς, όταν οι επιζήσαντες αγκαλιάζονται, τους πυροβολούν. Ο φακός μιας σούπερ οκτώ κάνει ζουμ, προσπαθεί να κινηματογραφήσει τον θάνατο. Είμαι κατηγορηματικά εναντίον του, δήλωσε ο Γούντι Αλεν. Το κακό είναι ότι αυτός είναι φανατικά υπέρ μας. Κυνηγάει κάθε μας βήμα, κρύβεται πίσω από κάθε μας φιλί. Ο έρωτας δεν είναι το αντίθετο του θανάτου. Είναι όμως το συνώνυμο της ομορφιάς. Οταν την παίρνουμε στα γόνατά μας, χοροπηδάει.

Πώς σκοτώνει κανείς τον θάνατο; Δεν ξέρω. Ειλικρινά. Ξέρω όμως πώς τον δημιουργεί: Εύχομαι κάθε επιτυχία. Νεράκι;

Είναι αόρατο το νήμα που δένει τις ζωές των ανθρώπων. Απροσδιόριστο. Τις κρατάει μαζί για όσο καιρό πιστεύει ότι αξίζουν. Ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο. Μετά όμως, κάτι υπάρχει να μένει. Αυτό που τάχτηκε απ' τον χρόνο να παίξει την κορυφαία σκηνή. Αυτό που θα συνεχίσει να αναπνέει κάτω απ' τα τελευταία ερείπια. Εκεί που σμίγουν οι καιροί. Δεν το άφησε. Το ψαλίδισε στα γυρίσματα. Ληστεία της μνήμης. Κλοπή.

Αν δεν παίξω, θα τρελαθώ. Το έργο ήμουν εγώ. Τα γεγονότα συνέβησαν. Εξακολουθούν. Είναι ο μοναδικός τρόπος να αποδείξουν ότι πράγματι υπήρξαν.

ΤΟ καφέ είναι σχεδόν γεμάτο, ανάμεσα στα τραπέζια ελίσσονται οι κροκόδειλοι. Απ' τα τεράστια στόματά τους στάζουν όλες οι σαλιωμένες σοφίες της Γης. Συζητά, συμμετέχει, αστειεύεται. Κινείται: σαν να πετά. Θεσπίζει τη θλίψη. Ο δίσκος στο χέρι της κάνει το δικό του παιχνίδι. Πέφτει. Με συγχωρείτε. Η ζωή έχει άλλη εντύπωση.

Από το όνομά της λείπουν γράμματα. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Το ένα άλφα το κρατάω εγώ. Το πρώτο του αλφαβήτου. Το άλλο εκείνη. Αυτό του τέλους, της γραμματικής κατάληξης.

Η πραγματικότητα δεν υπάρχει. Δημιουργώ άλλη, παράπλευρη. Εγώ: ένας ένοχος αθωότητας. Αυτή: κάποια που δεν ήθελε να είναι. Μια βασίλισσα χωρίς θρόνο.

Φοράει μαύρα. Τα δικά μου μαύρα είναι πιο μαύρα. Με το πένθος δεν παίζει κανείς.

Θα προτιμούσα να σας αγκαλιάσω. Πληθυντικός αριθμός. Να ζήσουμε στο μέλλον. Θέλετε κάτι ακόμα; Οχι. Δεν έχω άλλο στήθος.

Σταύρος Σταυρόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια: